Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2023

Αξίζει για τον μπαμπούλα των πλειστηριασμών να πάρουμε ξανά τον δρόμο προς τη χρεοκοπία;

ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Να προσπαθήσω τώρα να εξηγήσω όσο πιο απλά μπορώ γιατί η παύση των πλειστηριασμών θα επέφερε την αύξηση του χρέους κατά 18 δισ. 

Προκειμένου να ξεφορτωθούν οι τράπεζες τα κόκκινα δάνεια, τα τιτλοποίησαν. Κοινώς, τα σαλαμοποίησαν σε ομόλογα. 

Αυτά είναι τριών κατηγοριών, βάσει των υλικών της παρασκευής τους και των αποδόσεών τους. Τα «senior» έχουν τα πιο ασφαλή δάνεια από τα κόκκινα και δίνουν υψηλότερη απόδοση. Είναι, δηλαδή, το καλής ποιότητας σαλάμι, που είναι ακριβότερο επειδή έχει παρασκευαστεί με καλά υλικά. 

Ακολουθούν τα χαμηλότερων αποδόσεων «mezannine» (σαν να λέμε ζαμπόν από ωμοπλάτη, όχι μπούτι) και, τέλος, τα «junior» (το παριζάκι της λαϊκής οικογένειας). Σημειώστε ότι, από το σύνολο των δανείων που σαλαμοποιήθηκαν, μόνο το 50% είναι στεγαστικά, ενώ τα υπόλοιπα είναι εμπορικά και επιχειρηματικά ως επί το πλείστον.

Το λεπτό σημείο είναι ότι τα περιβόητα «funds» αγόρασαν μόνο τα δεύτερης και τρίτης κατηγορίας ομόλογα, ενώ τα πρώτης τα κράτησαν οι ίδιες οι τράπεζες. 

Ομως, η συμφωνία που έκαναν οι τράπεζες με τα επενδυτικά ταμεία (τους αγοραστές) ορίζει ότι το κόστος των ομολόγων που κράτησαν οι τράπεζες (τοκοχρεολύσια κ.λπ.) καταβάλλεται από τις εταιρείες που έχουν αναλάβει την είσπραξη των δανείων («servicers», στην ορολογία του χώρου, ή «κοράκια» κατά τον ΣΥΡΙΖΑ). 

Επομένως, από τις εισπράξεις των «servicers», των εισπρακτικών εταιρειών, πληρώνονται τα ομόλογα των τραπεζών και, αν οι εισπράξεις τους μειωθούν ή παύσουν, τα ομόλογα καταπίπτουν. Τότε παρεμβαίνει το Δημόσιο, δεδομένου ότι έχει εγγυηθεί τα «senior», και σκάει τα 18 δισ. που προστίθενται στο χρέος. Πραγματικά, αυτό θέλουμε, μετά από τη δεκαετή περιπέτεια της χρεοκοπίας; Περάσαμε τόσα και δεν καταλάβαμε ούτε τα βασικά;

Επιπλέον, οι πλειστηριασμοί κατοικιών είναι, στην πραγματικότητα, πολύ λιγότεροι από όσο προβάλλει η αντιπολίτευση. Βάσει στοιχείων της Τράπεζας της Ελλάδος, στο διάστημα 2020-2022, το 83% των ανακτήσεων από μη εξυπηρετούμενα δάνεια διευθετήθηκαν συναινετικά και μόνο το 17% κατέληξε στον πλειστηριασμό. 


Αυτό αποδεικνύει ότι ο πλειστηριασμός είναι η έσχατη λύση, ακόμη και για τα «κοράκια». Σημαίνει επίσης ότι προσφέρονται δυνατότητες διευθέτησης στους δανειολήπτες και αυτοί τις αξιοποιούν. Συνεπώς, τι λέτε, αξίζει να φορτωθούμε 18 δισ. στο χρέος, για χάρη αυτού του 17%; Αξίζει για τον μπαμπούλα των πλειστηριασμών να πάρουμε ξανά τον δρόμο προς τη χρεοκοπία;

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ στο ΒΗΜΑ