 |
Όταν βλέπεις την απήχηση που έχουν στον θάνατό τους τέτοιοι ποδοσφαιριστές, καταλαβαίνεις πόσο φτωχαίνει το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ο Μίμης Παπαϊωάννου ήταν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές εκείνη την εποχή, μεγάλο όνομα.
Και στην Εθνική παίξαμε μαζί και στην ΑΕΚ. Όταν πήγα στην ΑΕΚ από τον Παναθηναϊκό, μου έδωσε εκείνος το «10»! Ο ίδιος μου το έδωσε.
Όποιοι ξέρουν από «ΦΩΣ» δεν περίμεναν τίποτα λιγότερο. Πέθανε ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές όλων των εποχών - και μεγάλος ως άνθρωπος. Έχει σημασία πώς θα σε μνημονεύουν. Ως σοβαρό άνθρωπο με ήθος ή ως κάθαρμα.
Τον Δομάζο και τον Σιώκο τούς έχω βγάλει τα τελευταία χρόνια. Όμως με τον Κούδα και τον Μαύρο είχα πάρα πολλά χρόνια να μιλήσω.
Ο Γιώργος Κούδας μού είπε ότι ήταν πολύ φίλος με τον Παπαϊωάννου. Ο δε Θωμάς Μαύρος μού είπε ότι όταν ήρθε στην ΑΕΚ ήταν τον πρώτο χρόνο στο ίδιο δωμάτιο με τον Παπαϊωάννου! Λες και τον έβαλαν επίτηδες εκεί, να είναι υπό τις φτερούγες ενός «θεού», ο νέος εκκολαπτόμενος «θεός». Οι μύθοι δεν έχουν χρώμα. Μόνο σεβασμό και αναγνώριση.
ΘΩΜΑΣ ΜΑΥΡΟΣ: «Ήμουν δωμάτιο μαζί του όταν πήγα στην ΑΕΚ»
Ξεκίνημα με τη χρονική σειρά που τους βρήκα. Λίγη ώρα μετά τον θάνατό του, πήρα τον Θωμά Μαύρο, ο οποίος ήταν συγκινημένος, η φωνή του έτρεμε.
Θωμά, έχουμε πολλά χρόνια να μιλήσουμε. Μη λείπεις από το αφιέρωμα στον Μίμη Παπαϊωάννου.
Έφυγε ο μεγάλος φίλος και αρχηγός μας που μαζί γράψαμε σελίδες δόξας. Είχα τη χαρά και την τιμή να είμαι δωμάτιο μαζί του τον πρώτο χρόνο που ήρθα στην ΑΕΚ (σ.σ. συγκινείται). Πήρα πολλά από εκείνον. Ήταν υπόδειγμα επαγγελματία ποδοσφαιριστή και εξαιρετικός φίλος. Πολύ έντιμος άνθρωπος, πολύ ειλικρινής.
Θυμάσαι κάποιο περιστατικό;
Θυμάμαι όταν κάναμε τη μεγάλη πορεία στην Ευρώπη με έπιασε και μου είπε «Θωμά, εγώ δεν θα στεκόμουν ακόμα αν δεν ερχόσασταν εσείς». Εννοούσε τις μεταγραφές του Μπάρλου. Και έμεινα με το στόμα ανοιχτό.
Μου έχει πει ο Στεργιούδας ότι κάποτε τον ρώτησε «Μίμη, ποιος ήταν καλύτερος, ο Νεστορίδης ή εσύ;» και του απάντησε «η διαφορά του Νεστορίδη από εμένα είναι όση από εδώ ως την Αυστραλία»!
Σου είπα, ήταν πολύ έντιμος και πολύ ειλικρινής. Διδάχτηκα πολλά από εκείνον, διότι όταν ήρθα στην ΑΕΚ ήμουν παιδί, ενώ ο Μίμης ήταν φτασμένος. Οι συμβουλές του, το φέρσιμό του, τα έβαλα μέσα μου γιατί μου άρεσαν. Δυστυχώς ταλαιπωρήθηκε τα τελευταία χρόνια. Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχούλα του εκεί που πάει.
Αγωνιστικά πώς ήταν; Για να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Κατ’ αρχάς, ήταν φοβερός επαγγελματίας στην προπόνηση, στις σκληρές προπονήσεις του Φάντροκ. Τα έδινε όλα. Ο Φάντροκ με είχε πάρει στην ΑΕΚ. Με τον Φάντροκ μάθαμε πράγματα. Ο Παπαϊωάννου μού έλεγε «μικρέ, είδες τι ωραία που είναι όλα όταν νικάς; Όλα πάνε καλά όταν νικάς».
Ποδοσφαιρικά ποιο ήταν το μεγαλύτερο ατού του;
Τι να ξεχωρίσεις, είχε όλο το πακέτο. Πρώτα από όλα, το ποδοσφαιρικό μυαλό του. Σκεφτόταν πράγματα ασύλληπτα και μπορούσε να τα κάνει. Και είχε ένα αριστερό πόδι που ζωγράφιζε από οποιοδήποτε σημείο! Επίσης είχε κεφάλι απίστευτο, μεγάλο άλμα, και σημάδευε στο τέρμα όταν έκανε την κεφαλιά. Σημάδευε. Και σέντρες είχε. Μεγάλο πακέτο προτερημάτων.
Τι θέση έπαιζε;
Όταν πήγα στην ΑΕΚ έπαιζε πίσω από εμένα, αριστερό χαφ. Έβαζε πολλά γκολ όμως. Μην ξεχνάμε ότι ο Μίμης είναι τρίτος στον πίνακα των σκόρερ όλων των εποχών στο ελληνικό ποδόσφαιρο!
Και πρώτος είσαι εσύ. Πες μου κι άλλο περιστατικό αξέχαστο με Παπαϊωάννου.
Θυμάμαι μια φορά στις αρχές που είχα βγει μισή ώρα πριν από την προπόνηση έξω για να κάνω ατομική, πάντα έκανα έξτρα προπόνηση. Είχε βγει και ο Μίμης. Χτύπαγε την μπάλα με τα πόδια στον αέρα, με το κεφάλι, με τον ώμο, με το γόνατο, μισή ώρα η μπάλα δεν είχε πέσει κάτω! Σε μια στιγμή τού λέω «άσε, άνθρωπέ μου, την μπάλα να πέσει κάτω, ζαλίστηκα»! Τέτοιος μεγάλος παίκτης ήταν.
Σε ευχαριστώ πολύ, Θωμά.
Να 'σαι καλά, ο Θεός να αναπαύσει τον φίλο μου (σ.σ. συγκινημένος).
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΔΑΣ: «Μανούλα μου...»
Στη συνέχεια αναζήτησα στη Θεσσαλονίκη τον Γιώργο Κούδα. Δεν είναι εύκολος, ειδικά με την Αθήνα, έχει τους λόγους του. Συγκινημένος ήταν και αυτός.
Κύριε Κούδα, τι εστί Μίμης Παπαϊωάννου;
Εγώ, ξέρετε, έχω κάποια ευαίσθητα σημεία. Δεν μπορώ να μιλήσω πρώτα για τον τεράστιο ποδοσφαιριστή. Θα μιλήσω για τον τεράστιο άνθρωπο! Από τη μέρα που τον γνώρισα μέχρι και πριν από τρία χρόνια που είχαμε καθημερινή επαφή.
Καθημερινή επαφή;
Ναι. Ήμασταν πολύ φίλοι. Αγαπούσε και λάτρευε ειδικά τον Σαράφη, όποτε βρισκόμασταν μαζί δεν άκουγες «Σταύρο», «Γιώργο», «Μίμη», αλλά «μανούλα μου»! Μας το είχε κολλήσει ο Σαράφης. Τα τελευταία τρία χρόνια, που δεν μπορούσε να έχει επικοινωνία, έπαιρνα τηλέφωνο τη γυναίκα του.
Ως ποδοσφαιριστής τι αξιοθαύμαστο είχε;
Ήταν ο Γκάλης του ποδοσφαίρου πριν βγει ο Γκάλης του μπάσκετ! Όταν σηκωνόταν στον αέρα, έκανε πτήση! Σαν αεροπλάνο που απογειωνόταν έφτανε εκεί όπου δεν το περίμενε ο αντίπαλος και έκανε γκολ. Παίξαμε και στην Εθνική μαζί συμπαίκτες. Αλλά και ως αντίπαλοι με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ σαν συμπαίκτες ήμασταν! Για τέτοιο επίπεδο αθλητικής άμιλλας μιλάμε. Τέτοιοι χαρακτήρες.
Στην Εθνική πώς χωράγατε οι παικταράδες τότε;
Όλοι οι καλοί χωράνε! Εγώ ξεκίνησα στην Εθνική το 1967. Με είχε πάρει ο Λάκης Πετρόπουλος το 1965 πρώτο μου ταξίδι στη Δανία, αλλά δεν είχα παίξει. Το 1967, παρότι δεν ανήκα σε καμία ομάδα λόγω της γνωστής μου περιπέτειας, έπαιξα με την Εθνική στην Αυστρία. Με Λουκανίδη και Δομάζο.
Σε τι θέσεις παίζατε οι μεγάλοι παίκτες στην Εθνική;
Ο Παπαϊωάννου έπαιζε αριστερό εξτρέμ, εγώ δεξί εξτρέμ και ο Δομάζος το «10» που δεν το άφησε ποτέ!
Και Σιδέρης μπροστά.
Έτσι. Το μεγαλείο εκείνης της γενιάς ήταν ότι ο ένας αναγνώριζε τον άλλον για το ταλέντο του. Υπήρχε σεβασμός στην αξία.
Πείτε μου κάποιο αξέχαστο περιστατικό με τον Παπαϊωάννου.
Ήμουν στα σταματήματά μου και με κάλεσε στις ΗΠΑ, μου είπε «έλα να παίξεις λίγο εδώ, σε θέλει ο Παγκύπριος». Πήγα για δύο ματς, είχα μαζί μου και τη γυναίκα μου, η οποία με τα λεφτά που πήρα ήθελε να της αγοράσω ένα Ρόλεξ. Ο Μίμης εξανέστη γιατί ήταν σφιχτός, «τι το θέλεις το ρολόι, μανούλα μου... Εδώ είναι πιο ακριβά από την Ελλάδα»...
Τελικά, της το πήρατε το ρολόι;
Όχι, όχι, με γλίτωσε ο Μίμης (γελάει). Ήταν μετρημένος, σωστός σε όλα του.
Θα ήθελα και ένα σχόλιο για τον «Μανάβη», τον παλιό ηγέτη των οργανωμένων οπαδών του ΠΑΟΚ που πέθανε. Θυμάστε κάποιο αξέχαστο περιστατικό;
Ο Μάκης; Όλο περιστατικά ήταν. Όποτε δεν πήγαινε καλά η ομάδα, έρχονταν ο Μάκης με τον Νικόλα έξω από το γήπεδο και μας ξεφωνίζανε!
Τον φοβόσασταν;
Τι να φοβηθώ, κύριέ μου; Του έλεγα «ποδόσφαιρο είναι, Μάκη, άλλοτε παίζουμε καλά, άλλοτε παίζουν καλύτερα οι άλλοι, δεν μπορούμε πάντα να νικάμε. Εσείς θέλετε κάθε Κυριακή να κερδίζουμε. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα». Εγώ μιλούσα με όλους, δεν υποτιμούσα κανέναν.
ΜΙΜΗΣ ΔΟΜΑΖΟΣ:«Eνώ είχε σταματήσει, ήρθε στη Λεωφόρο και κερδίσαμε 5-4! Μας έβαλε γκολ!»
Μίμης Δομάζος, ο μεγάλος «στρατηγός» του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Τι παίκτης ήταν ο Παπαϊωάννου;
Όταν βλέπεις την απήχηση που έχουν στον θάνατό τους τέτοιοι ποδοσφαιριστές, καταλαβαίνεις πόσο φτωχαίνει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Μίμης Παπαϊωάννου ήταν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές εκείνη την εποχή, μεγάλο όνομα. Και στην Εθνική παίξαμε μαζί και στην ΑΕΚ. Όταν πήγα στην ΑΕΚ από τον Παναθηναϊκό, μου έδωσε εκείνος το «10»! Ο ίδιος μου το έδωσε.
Αλήθεια;
Ναι, ενώ το φόραγε εκείνος, μου το έδωσε. Διότι το φόραγα και στην Εθνική και στον Παναθηναϊκό. Δεν ήταν μόνο μεγάλος ποδοσφαιριστής, ήταν και καλό παιδί. Αθλητής με τα όλα του. Βέβαια, όταν πήγα στην ΑΕΚ, σταμάτησε σύντομα, ήταν στα τελειώματά του. Αργότερα παίξαμε και στις ΗΠΑ μαζί, στον Παγκύπριο, με κάλεσε εκείνος όταν σταμάτησα την μπάλα. Και παίξαμε μαζί για τον ελληνισμό της Αμερικής. Αυτός ήταν ήδη εκεί και έπαιζε. Εγώ πήγα για έναν μήνα.
Στην Εθνική σε τι θέσεις παίζατε;
Εκείνος έπαιζε πιο μπροστά από εμένα, λίγο πιο πλάγια και λίγο πιο πίσω από τον Σιδέρη.
Όταν έπαιζες στον Παναθηναϊκό, ποιον αντίπαλο της ΑΕΚ θαύμαζες πιο πολύ;
Όλα τα παιδιά εκείνη την εποχή παίζαμε για την αξιοπρέπειά μας, για τη φανέλα και για τον κόσμο. Όλους τους εκτιμούσα. Αλλά ο Παπαϊωάννου ήταν «πονοκέφαλος» το ποιος θα τον φυλάξει. Είχε χαρίσματα μεγάλα. Είχε χαρίσματα ωραία.
Τι ξεχώριζες;
Το αριστερό του πόδι ήταν μαγικό. Σταματούσε ωραία την μπάλα στον αέρα. Ήταν από τους πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές. Άφησε όνομα στην ΑΕΚ και στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Εσύ είσαι καλά στην ηλικία σου;
Δόξα τω Θεώ. Έχουμε και την ίδια ηλικία με τον Μίμη. Γεννηθήκαμε και οι δύο το 1942, με λίγους μήνες διαφορά.
Πες μου ένα αξέχαστο περιστατικό.
Θυμάμαι που τραγούδαγε με τον Καζαντζίδη και είχε φύγει στο εξωτερικό μαζί του γιατί είχε τσακωθεί με την ΑΕΚ. Γύρισε λοιπόν και, ενώ είχε σταματήσει, ήρθε να παίξει στη Λεωφόρο και κερδίσαμε 5-4!
Ήταν καλός;
Μας έβαλε και γκολ!
Για να μαθαίνουν οι νεότεροι, ο Παναθηναϊκός σε όλη του την Ιστορία πάνω από 100 χρόνια έχει πάρει 20 πρωταθλήματα και τα 9 τα έχει πάρει με εσένα. Τα μισά.
Έχω πάρει κι άλλο ένα με την ΑΕΚ, 10 σύνολο.
Φέτος πώς το βλέπεις;
Θα γίνει μάχη. Όλοι μπήκαν στο κόλπο! Εκτός και αν πάει τώρα ο Παναθηναϊκός στην πρεμιέρα και νικήσει στην ΑΕΚ και την πετάξει εκτός.
Τον Ολυμπιακό τον υπολογίζεις;
Ε, βέβαια. Ο Ολυμπιακός έχει ευνοϊκό πρόγραμμα. Αν περάσει χωρίς απώλειες στα εύκολα της αρχής, θα έρθει ανάμεσα στους άλλους. Το πρωτάθλημα χάνεται στα εύκολα, όχι στα δύσκολα.
Πώς θες να κλείσουμε;
Τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια του Μίμη Παπαϊωάννου, να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάζει.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΙΩΚΟΣ: «Στεκόταν στον αέρα, όλοι το υπολογίζαμε αυτό»
Ο Βασίλης Σιώκος ήταν από τους μεγαλύτερους σέντερ μπακ στην Ιστορία του Ολυμπιακού, μαζί με Κελεσίδη δεν περνούσε πίσω ψηλά μπαλιά. Αυτά που λέει για τον Παπαϊωάννου δείχνουν πόσο ξεχωριστός ήταν.
Τι θυμάστε από τον Μίμη Παπαϊωάννου;
Το έμαθα ρε γαμώτο και στενοχωρήθηκα. Πρώτα πρώτα, από εκεί να ξεκινήσεις, ήταν ένας κύριος. Και μέσα στο γήπεδο και έξω από αυτό. Δεν νομίζω να είχε τσακωθεί ποτέ με αντίπαλο αυτός!
Περιστατικό αξέχαστο;
Τότε που είχε έρθει σε διάσταση με την ΑΕΚ. Είχε αφήσει το ποδόσφαιρο και είχε πάει στο εξωτερικό με τον Καζαντζίδη. Γυρίζει και παίζει στο Καραϊσκάκη. Μιλάγαμε μέσα στο γήπεδο και μου έλεγε τα παράπονά του την ώρα του ματς! Παίξαμε χρόνια αντίπαλοι, γίναμε φίλοι και μέσα από την Εθνική.
Τι προτέρημα είχε;
Στεκόταν στον αέρα! Και στο κεφάλι και στα πόδια ήταν τέλειος. Πολύ μεγάλος παίκτης.
Δεν ήταν ψηλός.
Όχι, όχι. Αλλά είχε φοβερό άλμα και στεκόταν στον αέρα. Για να τον αντιμετωπίσεις, έπρεπε να το έχεις υπόψη σου αυτό το πράγμα.
Σας δυσκόλευε στις κεφαλιές;
Ναι. Αλλά επειδή τον ήξερα, υπολόγιζα τον χρόνο. Ότι αυτός θα σηκωθεί και θα μείνει. Έπρεπε να το λογαριάζεις αυτό. Ήταν μεγάλος παίκτης και καλός άνθρωπος. Στενοχωρήθηκα.
Και από τον Κελεσίδη μπορούσε να πάρει κεφαλιά;
Από όλους μπορούσε να πάρει! Το είχε και ο δικός μας, ο Βασίλης Μποτίνος, αυτό. Και βέβαια ο Μίμης Παπαϊωάννου είχε ένα αριστερό πόδι φοβερό. Ντρίμπλα, σέντρα, σουτ. Αλλά αυτό που πήδαγε ψηλά και στεκόταν στον αέρα όλοι το υπολογίζαμε πολύ. Συλλυπητήρια στους οικείους του. Από τους μεγαλύτερους παίκτες και καλούς ανθρώπους που έβγαλε το ελληνικό ποδόσφαιρο.