Καλλιόπη Βαρδάκα: Το καθημερινό ενημερωτικό του Stock Partners (Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2023)

 

Χύνουμε μαύρο δάκρυ προεκλογικά για τα θύματα στο Μάτι αλλά ασκούμε έφεση στις αποφάσεις για τις αποζημιώσεις, διότι τελικά δεχόμαστε ότι ήταν "περιστατικό ανωτέρας βίας". Έτσι πάει...

****

Κύριο Άρθρο@tovima.gr

Στην δημοκρατία μας δεν προβλέπονται ισόβια αξιώματα. Για πρώην προέδρους και πρωθυπουργούς, ωστόσο, είναι ισόβια το βάρος και η τιμή του αξιώματος που έφεραν κάποτε. Αυτό σημαίνει πως είναι άλλο και το μέγεθος της ευθύνης των πρώην. 

• Και πως οι δημόσιες παρεμβάσεις τους θα πρέπει να συνοδεύονται από την αίσθηση του μέτρου και της ορθής εκτίμησης των περιστάσεων.  

Υπάρχει και ένας επιπλέον λόγος για τον οποίο επιβάλλεται μια τέτοια τύπου σύνεση. Κι αυτός είναι πως, προτού κριθούν από την ιστορία, οι πρώην έχουν κριθεί, είτε άμεσα είτε έμμεσα, από τους εκλογείς. Αυτή και μόνο η κρίση τούς τοποθετεί μακριά από την τρέχουσα πολιτική. Ακόμη περισσότερο και ακόμη μακρύτερα, τους τοποθετεί από την μικροπολιτική και την ίντριγκα.  

• Πρώην πολιτειακοί παράγοντες και νυν ιντριγκαδόροι δεν απαγορεύονται από το ελληνικό Σύνταγμα. Τέτοιου είδους επαγγελματική εξέλιξη, ωστόσο, δεν συνάδει με τα πολιτικά ήθη που οι ίδιοι θα έπρεπε να πρεσβεύουν κάτω από το βάρος των αξιωμάτων που τους προσφέρθηκαν από την Ιστορία, τη μοίρα ή απλώς τη συγκυρία.

Οι ώριμες δημοκρατίες έχουν δείξει τον δρόμο. Οταν κριθούν εκείνοι που έχουν αναλάβει τις τύχες μιας χώρας, πηγαίνουν σπίτι τους. Δεν κατασκηνώνουν βουβοί σε κάποια «ορεινά», δεν επιμένουν για τη δεύτερη, την τρίτη ή την τέταρτη φορά που «θα είναι αλλιώς», ούτε δελεάζονται από «κυβερνήσεις ηττημένων».  

• Ασφαλώς δεν αναλώνονται σε παρασκηνιακούς πολέμους φθοράς με τους διαδόχους τους. Το πολύ – πολύ, όπως ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, να γράψουν οι ίδιοι την Ιστορία. Μπορεί να μην τους καλέσει ξανά όπως εκείνον. Αλλά τουλάχιστον θα είναι καλή μαζί τους.

ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ@ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

• Πρώην πρωθυπουργοί και προσδοκίες

22.02.2023 • 20:59

Κάποια στιγμή πρέπει να σκεφτούμε ξανά το στάτους των πολιτικών που ανήκουν στο πολύ μικρό κλαμπ των πρώην πρωθυπουργών. Βρίσκω κάπως παράδοξο το γεγονός ότι έχουν μια εξασφαλισμένη θέση στο Κοινοβούλιο, εφόσον το επιλέξουν και είναι υποψήφιοι με το κόμμα τους. Θα ήταν πολύ πιο λογικό και θεμιτό να διεκδικούν σταυρό προτίμησης. Ολοι όσοι βρίσκονται σήμερα στη Βουλή θα έμπαιναν σε αυτή «με το σπαθί τους», χωρίς να έχουν ανάγκη να κάνουν κάποια ιδιαίτερη προεκλογική εκστρατεία. Θα ήταν όμως και μια απόδειξη πως όντως τους ενδιαφέρει η «ζωντανή» πολιτική και δεν αντιμετωπίζουν το βουλευτικό έδρανο σαν μια εγγυημένη θέση που προσφέρει κάποια προνόμια. Αλλες χώρες έχουν τον θεσμό της Γερουσίας, που αποτελεί μια λύση. Η Ελλάδα το δοκίμασε δύο φορές χωρίς να υπάρξει συνέχεια.

Οι πρώην πρωθυπουργοί πρέπει βέβαια να απολαμβάνουν σημαντικά προνόμια. Αυτό δεν ακούγεται πολύ αρεστό στην εποχή μας. Δεν μπορεί όμως η Ελληνική Δημοκρατία να μη διασφαλίζει πολύ βασικά πράγματα για έναν πρώην πρωθυπουργό, από έναν καλό μισθό και μια ικανή σύνταξη μέχρι τα υπόλοιπα αυτονόητα που είναι η ασφάλειά τους και η συντήρηση ενός γραφείου. Οι συμπολίτες μας που αναλαμβάνουν τον ρόλο του πρωθυπουργού της χώρας πρέπει να γνωρίζουν ότι έχουν τα βασικά τους ζητήματα λυμένα από το κράτος. Ετσι συμβαίνει σε ένα σημαντικό κομμάτι του δυτικού κόσμου, ακόμη και στην εποχή που ο ακραίος λαϊκισμός θεωρεί την παραδοχή αυτή κάτι σαν ανάθεμα. Μια εποχή κατά την οποία εντείνεται το φαινόμενο των «πολιτικών μιας χρήσης», ενώ η πίεση είναι αφόρητη όπως φαίνεται από τις συνεχείς αποχωρήσεις νέων και δυναμικών πολιτικών από τη σκηνή.

Εχουμε δει πως όταν η Δημοκρατία δεν προνοεί για την επόμενη ημέρα των ηγετών εμφανίζονται τα απίθανα φαινόμενα πρώην πολιτικών που υπηρέτησαν σε ανώτατες θέσεις να αναζητούν εργασία σε μεγάλες εταιρείες και να είναι ευάλωτοι ακόμη και σε προσφορές από εξαιρετικά αμφιλεγόμενες πηγές. Πρόκειται για φαινόμενα που ευτελίζουν στην πράξη την πολιτική και ροκανίζουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς και τους πολιτικούς.

Εχουμε όμως και εμείς προσδοκίες από τους πρώην πρωθυπουργούς μας. Οι εμπειρίες τους είναι πολύτιμες. Μόνο κάποιος που έχει περάσει από τη θέση τους μπορεί να τις φανταστεί και –το κυριότερο– να τις εξιστορήσει. Θέλουμε λοιπόν να καταθέτουν την ιστορική τους εμπειρία, την πραγματική και μη εξωραϊσμένη. Τους θέλουμε επίσης να παρεμβαίνουν όταν θεωρούν ότι διακυβεύονται ζωτικά και κρίσιμα πράγματα για τον τόπο. Με θάρρος και παρρησία.

*******

Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ εξετάζει αυτή την εβδομάδα δύο υποθέσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κομβικές αλλαγές για τους κανόνες του Διαδικτύου σχετικά με την ελευθερία του λόγου.

Το ζήτημα που τίθεται επί τάπητος, αποδείχθηκε στο παρελθόν θεμελιώδες για την άνοδο των τεχνολογικών κολοσσών: θα πρέπει αυτές οι πολυεθνικές εταιρείες να θεωρούνται νομικά υπεύθυνες για το περιεχόμενο που δημοσιεύουν οι χρήστες τους; Μέχρι στιγμής οι Big Tech το είχαν αποφύγει, αλλά νέες αγωγές φέρνουν για πρώτη φορά τον κρίσιμο, σχετικό νόμο των ΗΠΑ ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου.

Και στις δύο περιπτώσεις, οι αγωγές έγιναν από συγγενείς θυμάτων τρομοκρατικών επιθέσεων, που υποστηρίζουν ότι οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης ευθύνονται για υποκίνηση της βίας εξαιτίας των αλγορίθμων τους.

Μια δικαστική μάχη με την Google «απειλεί την ελευθερία του λόγου στο Διαδίκτυο»

Για την πρώτη υπόθεση, Gonzalez v Google, η ακροαματική διαδικασία ξεκίνησε χθες, και το Ανώτατο Δικαστήριο καλείται να αποφασίσει αν το YouTube, ιδιοκτησίας Google, θα πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνο για την ανάδειξη τρομοκρατικών βίντεο του Ισλαμικού Κράτους, μέσω της αυτοματοποιημένης υπηρεσίας προτεινόμενων βίντεο. Η δεύτερη υπόθεση, η οποία θα εκδικαστεί αύριο, ζητά απόδοση παρόμοιων ευθυνών και στο Twitter και το Facebook.

Επί της ουσίας, αμφισβητείται το άρθρο 230 του νόμου περί ευπρέπειας των επικοινωνιών, ενός νόμου που προστατεύει τις εταιρείες τεχνολογίας από το να θεωρηθούν υπεύθυνες για υλικό που μοιράζονται χρήστες, και συνιστούν μέσω αλγορίθμων οι πλατφόρμες. «Το διακύβευμα είναι κρίσιμο» σχολιάζει ο Guardian: «μια απόφαση υπέρ της νομικής ευθύνης του YouTube θα μπορούσε να αφήσει εκτεθειμένες όλες τις πλατφόρμες, μεγάλες και μικρές, σε πιθανές δικαστικές διαμάχες».

AP / Patrick Semansky

Βουλευτές και από τα δύο μεγάλα πολιτικά στρατόπεδα στις ΗΠΑ προωθούν κατά καιρούς μεταρρυθμίσεις για το επίμαχο άρθρο που μετρά 27 χρόνια ισχύος, υποστηρίζοντας πως οι εταιρείες θα πρέπει να λογοδοτούν για την παρουσία επιβλαβούς υλικού στις πλατφόρμες τους. Ωστόσο οργανώσεις για τις πολιτικές ελευθερίες καθώς και εταιρείες τεχνολογίας υποστηρίζουν ότι οι αλλαγές στο άρθρο 230 θα μπορούσαν να αποδυναμώσουν ανεπανόρθωτα την προστασία της ελευθερίας του λόγου στο Διαδίκτυο.

Οι δύο υποθέσεις

Η υπόθεση Gonzalez v Google εστιάζει στο κατά πόσον η Google πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνη για το περιεχόμενο που προτείνουν οι αλγόριθμοί της, απειλώντας τη μακροχρόνια ασυλία που απολάμβαναν οι διαδικτυακοί κολοσσοί, βάσει του άρθρου 230.

Η μητρική εταιρεία του YouTube, η Google, έχει μηνυθεί από την οικογένεια της Νοχέμι Γκονζάλες, μιας 23χρονης Αμερικανίδας που σπούδαζε στο Παρίσι το 2015, όταν σκοτώθηκε σε μία από τις συντονισμένες επιθέσεις του Ισλαμικού Κράτους στη γαλλική πρωτεύουσα. Η οικογένεια επιδιώκει να ασκήσει έφεση σε απόφαση που υποστήριξε ότι το άρθρο 230 προστατεύει το YouTube από την απόδοση ευθυνών για πρόταση περιεχομένου που υποκινεί ή καλεί σε πράξεις βίας. Το επίμαχο περιεχόμενο σε αυτή την περίπτωση ήταν ένα βίντεο στρατολόγησης του Ισλαμικού Κράτους.

Οι εναγόμενοι, φέρεται πως «συνέστησαν εμπρηστικά βίντεο σε χρήστες, τα οποία δημιουργήθηκαν από το ΙΚ, βίντεο που έπαιξαν βασικό ρόλο στη στρατολόγηση μαχητών για να ενταχθούν στο ΙΚ και να υποτάξουν μια μεγάλη περιοχή της Μέσης Ανατολής και να διαπράξουν τρομοκρατικές ενέργειες στις πατρίδες τους», αναφέρεται στα δικαστικά έγγραφα.

Η δεύτερη υπόθεση κατά Google, Twitter και Facebook

Στη δεύτερη υπόθεση Twitter v Taameneh, τα μέλη της οικογένειας ενός θύματος τρομοκρατικής επίθεσης του 2017, που φέρεται να εξαπολύθηκε από το ΙΚ, κατηγόρησαν εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης ότι ευθύνονται για την άνοδο του εξτρεμισμού. Η υπόθεση στρέφεται κατά της Google, του Twitter, αλλά και του Facebook.

Τι προβλέπει το άρθρο 230;

Το άρθρο 230, που είχε ψηφιστεί το 1996, προστατεύει εταιρείες όπως το YouTube, το Twitter και το Facebook από το να θεωρηθούν νομικά υπεύθυνες για το περιεχόμενο που αναρτούν οι χρήστες.

Αν το δικαστήριο δεχθεί τον ισχυρισμό των οικογενειών, οι συνέπειες θα μπορούσαν να αποδειχθούν αλυσιδωτές. Αν κριθεί απαραίτητη η λήψη μέτρων για τους αλγορίθμους συστάσεων, θα επηρεαστούν σχεδόν όλες οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, σχολιάζει στην ανάλυσή του ο Guardian. Άλλωστε οι περισσότερες πλατφόρμες είχαν απομακρυνθεί από τη λογική προβολής των αναρτήσεων με χρονολογική σειρά, αφότου το Facebook έθεσε σε λειτουργία το “Newsfeed” το 2006, στο οποίο αλγόριθμοι πρότειναν στους χρήστες υλικό, με βάση τη δραστηριότητά τους στον Ιστό. 

Η πρώτη αντίδραση των δικαστών

Καθώς άρχισαν την Τρίτη οι αγορεύσεις για την υπόθεση Gonzalez v Google, δικαστές επισήμαναν ότι τυχόν αλλαγές θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια σειρά από νέες αγωγές. Η δικαστής Έλενα Κάγκαν αμφισβήτησε κατά πόσον η προστασία που απορρέει από το άρθρο 230 είναι υπερβολική, αλλά επισήμανε ότι το δικαστήριο πρέπει να ακούσει περισσότερα προτού αποφανθεί.

«Ξέρετε, δεν πρόκειται για τους εννέα μεγαλύτερους ειδικούς στο διαδίκτυο», σχολίασε η Κάγκαν, αναφερόμενη στον εαυτό της και τους υπόλοιπους οχτώ δικαστές.

Ακόμα και δικαστές που έχουν υπάρξει διαχρονικά σκληροί επικριτές των εταιρειών του Διαδικτύου, φάνηκαν διστακτικοί στην πιθανή αλλαγή του άρθρου 230, κατά τη διάρκεια της χθεσινής ακρόασης.

Ο δικαστής Κλάρενς Τόμας είπε ότι δεν ήταν σαφές αν ο αλγόριθμος του YouTube ήταν υπεύθυνος για την υποκίνηση της τρομοκρατίας, ενώ ο αρχιδικαστής Τζον Ρόμπερτς συνέκρινε τις συστάσεις βίντεο με έναν βιβλιοπώλη που προτείνει βιβλία σε κάποιον πελάτη.

Πηγή: Guardian/ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

******

****************************************

*********************

Τότε: Υποκρισίας και προεκλογικής καμπάνιας πάνω σε πτώματα, το ανάγνωσμα. Τώρα:

......

Τα δάκρυα που χύθηκαν από πολιτικούς του Κυβερνώντος κόμματος αλλά και από άτομα φιλικά διακείμενα προς αυτό για τούς νεκρούς στο Μάτι ήταν τόσα πολλά που θα γέμιζαν τη λίμνη του Μόρνου .

...

Η εκμετάλλευση των θυμάτων για μικροκομματικούς λόγους υπήρξε άνευ προηγουμένου .

Τώρα που το Ελληνικό δημόσιο άσκησε Έφεση κατα της πρωτόδικης απόφασης που επεδίκασε το ποσόν των 300.000 euro σε συγγενείς θανούσης λογω την πυρκαγιάς παρατηρείται σιγήν ιχθύος .

....

Στην Έφεση αναφέρεται ότι το φαινόμενο ήταν τόσο έντονο και ταχύτατο που δύσκολα μπορουσε να αντιμετωπιστεί ακόμα και από τα εναέρια μέσα .. Η δε Πυροσβεστική δεν αδράνησε !

Μάλιστα αποδίδει το θάνατο της γυναίκας σε δικό της φταίξιμο (!!!) Δεν έπρεπε λέει να τρέξει προς τη θάλασσα αλλα να μείνει σπίτι της .

...

Επειδή η αφωνία μπορει να οφείλεται σε ´τυχαία ´έλλειψη ενημερωσης στα σχόλια επισυνάπτεται αναλυτικά το σκεπτικό της Έφεσης.

Kelly Pahi .

**************

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΝΤΑ: Οταν βγήκε ο Τραμπ όλη η Ευρώπη πάγωσε. Βλέπετε ειδικά οι Γερμανοί και οι συν αυτοίς, δεν ήθελαν κάποιον κατά της ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης που θα ήταν τροχοπέδη στα πολύτιμα εμπορικά τους πλεονάσματα. Η euro area έπρε να τα διατηρήσει. Χώρια που έβαφε το μαλλ,ί είχε ένα περίεργο καροτί χρώμα & δεν ανταποκρινόταν οι απόψεις του στα ευρωπαικά μας δημοκρατικά ιδεώδη.

.....

Το ότι "έσβηνε" πολέμους αντί να καλλιεργεί, αδιάφορο. Είχε μια απαράδεκτα καλή σχέση συνεννόησης με τον Πούτιν ενώ μια Κλίντον πχ θα έκανε τη διαφορά (λολ). Τα ΜΜΕ ξεσπάθωσαν. Μέχρι που ήρθαν οι Δημοκρατικοί (η αλλιώς επονομαζόμενα γεράκια του πολέμου, αλλά δεν το λέμε), κι έβγαλαν στεναγμό ανακούφισης. Δεν ξέρω πόσο "ανακουφισμένοι" αισθάνονται τώρα...

της συμφωνίας Νew Start για τον έλεγχο των Πυρηνικών από την Ρωσία και ανάκληση συμφωνίας της εδαφικής ακεραιότητας της Μολδαβίας για την Υπερδνειστερια, η απάντηση του Πούτιν στον συνεχή εξοπλισμό από τη Δύση της Ουκρανίας.

Απ' το κακό στο χειρότερο...

**

Politico: Το σκέφτεται λέει αν θα ξαναβάλει υποψηφιότητα ο Μπάιντεν για επικεφαλής των Δημοκρατικών στις εκλογές του 2024, αν και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα.

Στο μεταξύ έφτασε Ευρώπη πέφτοντας από τις σκάλες του αεροσκαφους κι έφυγε, ξαναπέφτοντας.

Λυπηθείτε τον ρε σεις..

*************

Sierra Victor

3 ημ.  · 

Υποψήφια βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ!

Δεν κάνω πλάκα.

Είναι η ηθοποιός Άννα Ελεφάντη.