.webp)
Με την ευκαιρία της αυριανής επετείου από τη Σταύρωση Μου, θέλω να σας πω δυο λόγια, γιατί πολλοί παραπονιέστε γιατί δεν σας στέλνω στον Παράδεισο.
Οταν ήρθα στη γη, από μωρό με καταδιώκατε, κι εμένα και την οικογένεια μου, μέχρι πρόσφυγας έγινα για να σωθώ, από το κατεστημένο της τότε εξουσίας.
Μα και εσείς που
παριστάνετε τον λαό και την περίφημη
κοινή γνώμη, πως μου φερθήκατε;
Όταν άρχισα να διδάσκω, ούτε που με προσέξατε, κάτι σαν τον Μητσάρα που έχω δίπλα μου, με είχατε.
Βέβαια όταν ξεκίνησα τα θαύματα, ήρθατε κοντά μου, όχι για να με ακούσετε, αλλά είτε για να περιδρομιάσετε τζάμπα, όπως στον γάμο της Κανά, είτε για να σας γιατρέψω τζάμπα, και όλο με γλύφατε, για περισσότερα θαύματα.
Όταν
είπα να έρθω στην πρωτεύουσα του κράτους
σας, με υποδεχτήκατε σαν ήρωα, φαντάζομαι
ότι υπολογίζατε ότι με τόσα θαύματα που
κάνω, μπορεί να σας χαρίσω τα δάνεια, η
να καταργήσω τους φόρους.
Όταν σας
είπα «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι…»,
αρχίσατε να απομακρύνεστε από κοντά
μου, δεν είχατε βλέπετε συμφέρον ούτε
ελπίδα, να σβηστούν τα χρέη σας στον
…Καίσαρα.
Τότε ήταν που πήραν θάρρος
και οι Γραμματείς και Φαρισαίοι και
ξεκίνησαν τη διαδικασία συκοφάντησης,
και εξόντωσης μου, και φυσικά στο
Δικαστήριο όχι μόνο δεν με υποστηρίξατε,
αλλά φωνάζατε κι όλας «Βαραββάν,
Βαραββάν», γιατί σας έδωσαν από ένα
γρόσι στον καθένα, οι Φαρισαίοι.
Καλά,
όσο για τη μέρα της Σταύρωσης, όλοι στο
καβούκι σας, σας άκουγα, «τι με νοιάζει
εμένα;», «άντε μωρέ, τρομοκράτης είναι
ο τύπος», και άλλα πολλά λέγατε πίσω από
τις κλεισμένες πόρτες.
Κι όταν με
σταυρώνανε, η μάνα μου κι ένας μαθητής
ήταν μόνο, όλοι οι υπόλοιποι, την είχατε
κάνει, για να μην σας κακοχαρακτηρίσουν.
Μερικοί,
εμφανιστήκατε πάλι όταν βεβαιωθήκατε
ότι αναστήθηκα, προφανώς σκεφτόμενοι
ότι αφού μπορώ ν αναστηθώ, όλο και κάποιο
ρουσφέτι θα μπορώ να κάνω και για σας.
Και τώρα έρχεστε σχεδόν όλοι, και μου ζητάτε τα ρέστα γιατί δεν πάτε στον Παράδεισο, αφού έστω και στα γεράματα, μετανιώσατε, εξομολογηθήκατε και κοινωνήσατε.
Πότε, μετανιώσατε
βρε λαμόγια;
Όταν ήρθα εν τη βασιλεία
μου;
Τώρα τι να σας κάνω;
Εγώ σας ήθελα
μαζί μου, στο δικαστήριο, σας ήθελα μαζί
μου, τη Μεγάλη Πέμπτη που με σταυρώνανε,
τότε που πέρναγα το μαρτύριο μόνος
μου.
Μετά την Ανάσταση μου, τι να σας
κάνω;
Και τι να αξιολογήσω για να
στείλω στον Παράδεισο;
Το ραγιαδισμό
σας στους Γραμματείς και Φαρισαίους,
το ξεπούλημα σας στην εξουσία και το
χρήμα, την εξυπηρέτηση του μικροσυμφέροντος
σας, που σπεύσατε να ζητήσετε συγνώμη,
όταν είχα ήδη αναστηθεί;
Εγώ, ούτε που ήθελα να
σας μιλήσω και να σας δώσω εξηγήσεις,
αλλά έκανα το χατίρι της μάνας μου, που
επιμένει να πιστεύει ότι ανάμεσα σας
υπάρχουν και καλοί.
Ας είναι.
Καλές
γιορτές να έχετε, και φροντίστε από
τούδε, να στηρίζετε τους συνανθρώπους
σας, όταν υποφέρουν και παλεύουν μόνοι
εναντίον όλων, και όχι όταν είναι
ισχυροί, γιατί τότε, δεν σας
χρειάζονται.
…ταχυδρόμος, ο
Παύλος Α. Στράνας